12 natuurmomenten, 12 maanden #1

Vanaf deze maand (september) ga ik mijzelf uitdagen met een nieuwe bucketlist item, namelijk 12 natuurmomenten vastleggen en beleven in 12 maanden. Dus elke maand ga ik naar een natuurgebied of park in omgeving Arnhem om rond te zwerven, fotograferen en heerlijk te bosbaden. Om het natuurgebied of park te kiezen doe ik niet zomaar, ik maak gebruik van de online "wheel of names", hierin staan de 12 gebieden waar ik een mooi natuurmoment wil beleven. Een draai aan het rad en de nieuwe locatie wordt gekozen.

De eerst wandeling gaat naar een oude vertrouwde gebied, namelijk de Heemtuin Presikhaaf. Toen ik in de 20 was heb ik tijdens mijn mbo stage gelopen in de Heemtuin en heeft vanaf dat moment een speciaal plekje in mijn hart.

Maar wat is de Heemtuin Presikhaaf eigenlijk? Het is een klein natuurgebiedje met een diversiteit aan kleine landschappen die in omgeving Arnhem (Gelderland) te vinden zijn. Uniek aan deze heemtuin zijn de hoogteverschillen en een stromende beek. Het is een afspiegeling van de bijzondere ligging van Arnhem. De stad ligt op de zuidhellingen van een stuwwal, met het hoge Veluwe-massief in het noorden en het lage rivierengebied in het zuiden. Ook heel karakteristiek voor Arnhem en haar omgeving zijn de vele bronplekken, sprengen en beken.

In de heemtuin komen al deze aspecten terug: de overgang tussen hoog en laag, het bijbehorende reliëf én het stromende water. Het noordelijke deel is een afspiegeling van de droge, zanderige en voedselarme Veluwerand. Hier zijn bijvoorbeeld de heide, het eikenhakhout en het eiken-beukenbos te vinden. Het zuidelijke deel is een afspiegeling van het vochtige, kleiïge en voedselrijke stroomgebied van de grote rivieren. Hier zijn een uiterwaard, een dijk en het iepen-essenbos te vinden. Ertussen liggen een akkercomplex, schrale graslanden en enige struwelen. De beek loopt als een ‘blauwe’ draad door de heemtuin.

Waarom mijn natuurmomentje? Het is een plek die voelt als een verborgen wereld midden in de stad. Zodra ik er rondloop, merk ik hoe mijn aandacht vanzelf verschuift: weg van de drukte en richting de details. Het zachte geritsel van bladeren, de late zomer die zich nog laat zien, de vogelgeluiden die de hectiek van de dag wegnemen en het spel van licht tussen de bomen. Er is een combinatie van rust en herkenning, een beetje alsof je heel even mag thuiskomen.

(c) Life Less Ordinary - Marcha Bos, 2025